Każdy z nas zna powiedzenie, że koty mają dziewięć żyć. O ile prawdą jest, że koty to silne i niezależne zwierzęta, które wychodzą bez szwanku z wielu tarapatów, to jednak zdarzają się sytuacje, w których musisz interweniować i udać się do lekarza weterynarii. Posiadanie futrzastego przyjaciela to nie tylko zabawa, ale również odpowiedzialność i obowiązki, jakie na nas spadają. Pamiętaj, że zdrowy kot, to szczęśliwy kot, więc dbaj o jego zdrowie.



Przede wszystkim pamiętaj o regularnych wizytach kontrolnych u weterynarza, które mogą zapobiec rozwojowi wielu chorób. Jeżeli pomiędzy wizytami zauważysz jakiekolwiek niepokojące sygnały, typu charczenie, zmniejszony apetyt lub ciągłe kichanie, to jak najszybciej udaj się do specjalisty, który zdiagnozuje problem. Najbardziej narażone na choroby są koty bardzo młode lub starsze, które powinniśmy otoczyć specjalną troską. Jedynie szybko zdiagnozowana choroba może być wyleczona. Tylko specjaliści znający się na kocich chorobach są w stanie ocenić prawidłowo stan kota i dobrać odpowiednią terapię, która może być wielotygodniową walką o powrót do zdrowia Twojego pupila.

Profilaktyka jest efektywniejsza niż leczenie - dlatego zadbaj o zdrowy tryb życia swojego kota i regularnie kontroluj stan jego zdrowia

Sprawdzaj regularnie u Twojego kota:

  1. stan spojówek, uszu i skóry,
  2. regularność i jakość oddawanego moczu i kału,
  3. nadwrażliwości na ucisk w niektórych miejscach na ciele kota.

Jakie choroby kotów występują najczęściej?

Pamiętaj, abyś regularnie i świadomie obserwował Twojego pupila. Z pozoru niewinna zmiana zachowania kota, może być spowodowana groźną chorobą, która może doprowadzić nawet do śmierci Twojego ukochanego zwierzaka. Aby nie dopuścić do tego typu sytuacji, zapoznaj się z najczęściej występującymi kocimi chorobami.

Koci katar

Koci katar to choroba zakaźna. Spowodowana jest atakiem wirusów na spojówki, jamę nosową i ustną oraz górne drogi oddechowe. To mieszana infekcja herpeswirusa kociego typu 1 (FHV-1) oraz kaliciwirusa kociego (FCV-1).  Herpeswirus jest łatwy do dezynfekcji przy użyciu znanych i ogólnie dostępnych środków czyszczących. Dużo trudniej unieszkodliwić kaliciwirusa, którego cechuje wysoka odporność. Często do infekcji wirusowej, dołącza zakażenie bakteryjne, które zaostrza jej objawy i dodatkowo komplikuje przechodzenie tej nieprzyjemnej choroby.

A oto w jaki sposób może dojść do zarażenia się chorobą:

  1. w trakcie kontaktu między zdrowym a zakażonym kotem, niekoniecznie poprzez kontakt bezpośredni. Wystarczy, że zdrowy czworonóg będzie przebywać w środowisku, w którym pozostały drobnoustroje chorobotwórcze.
  2. poprzez picie z tej samej miski lub korzystanie z tego samego legowiska i kuwety.
  3. podczas przeniesienia wirusa na rękach ludzkich czy ubraniach.

Choroba „koci katar” może rozwijać się w bardzo szybkim tempie, przede wszystkim w dużych skupiskach zwierząt (np. w schroniskach). Wirus może w bardzo krótkim czasie zainfekować wiele zwierząt. W schroniskach przebywają zwierzęta o różnym stanie zdrowia i odmiennym wieku. Na atak niechcianej choroby narażone są szczególnie zwierzaki z obniżoną odpornością. Najczęściej są to młode koty, które nie wytworzyły jeszcze własnej bariery immunologicznej lub te starsze, które z różnych przyczyn mają rozregulowany system obronny (np. poprzez obecność innych chorób bądź też obniżoną odporność z racji wieku).

Jakie objawy kociego kataru możesz zaobserwować?

Choroba „koci katar”
Choroba „koci katar” atakuje najczęściej młode koty, które nie wytworzyły jeszcze własnej bariery immunologicznej lub te starsze.

Objawy kociego kataru mogą być różnorakie, zależnie od czynnika chorobotwórczego, jaki wywołuje chorobę.

Najczęściej jednak są to:

  1. kichanie,
  2. wodnisty lub gęsty katar (różniący się od normalnie mokrego nosa kociaka),
  3. opuchnięte oczy, z których wypływa lepka wydzielina.

Podczas choroby możesz zauważyć również zmniejszony apetyt Twojego kociego przyjaciela, co jest spowodowane obrzękiem dróg oddechowych, wysoką gorączką i utratą powonienia, co ma kolosalny wpływ na spadek wagi. W niektórych przypadkach pojawia się owrzodzenie języka, podniebienia i warg, które są spowodowane kaliciwirusem. Kot może być nadmiernie senny bądź też pojawić się może obfite i pieniste ślinienie.  Jeżeli nastąpi nadkażenie bakteryjne, to może dojść nawet do zapalenia płuc, jamy ustnej oraz spojówek. W przypadku zapalenia rogówki z owrzodzeniem Twój kot może nawet utracić wzrok, czego konsekwencją może być usunięcie gałki ocznej.

Powinieneś o tym wiedzieć! Leczenie na własną rękę nie da żadnych rezultatów. Tylko weterynarz może pomoc w odzyskaniu pełnego zdrowia Twojego kota.

W przypadku początkowego stadium choroby wystarczą leki przeciwzapalne, krople do oczu oraz preparaty stymulujące odporność. W większości przypadków takie leczenie jest wystarczające i zwierzę odzyskuje pełne zdrowie. Jeżeli zwierzak będzie dłużej pod wpływem infekcji, konieczne będzie wprowadzenie innych leków, m.in. antybiotykoterapii, która jest dobierana do typu bakterii (np. ze względu na groźne powikłania bakteryjne). W przypadku ciężkich objawów dołącza się również kroplówki, aby wzmocnić wyniszczony organizm.


 

Krew w kale

Podczas sprzątania kociej kuwety właściciel może spostrzec, iż kolor kału odbiega od tego normalnego. Stolec może mieć szkarłatne zabarwienie z domieszką śluzu.

Jakie mogą być przyczyny obecności krwi w kale?

Przyczyny mogą być bardzo różne, np. albo niebezpieczna choroba u kota, albo i niegroźne pęknięcie w odbycie.

W większości jednak przypadków powodem jest:

  • Zatwardzenie - w wyniku nieprawidłowej diety (np. zbyt mało błonnika w pożywieniu bądź też odwodnienie organizmu). Przy braku dostatecznej aktywności zwierzaka, tworzy się twardy stolec, który może podrażnić błonę śluzową jelit podczas ruchów perystaltycznych. Twój zwierzak, podczas zaparć, może być niespokojny i głośno miauczeć, co jest wynikiem bolesnych odczuć podczas nieprzyjemnego stanu.
  • Ciało obce - Twój czworonóg może zjeść kawałek zabawki, ostrą kość kurczaka lub inny niebezpieczny przedmiot, co może spowodować zranienie jelita i krew w kale. Jeżeli kot nie wypróżni ciała obcego, może być potrzebna pomoc weterynarza oraz szybka interwencja chirurgiczna.
  • Obecność pasożytów - Twój kot może być zarażony pasożytami żołądka i jelit, które niszczą błonę śluzową. Jeżeli w organizmie zwierzaka nagromadzi się wiele szkodników, krew w kale będzie mieć brązowe zabarwienie. Aby uniknąć takich sytuacji, odrobaczaj kota dwa razy w roku.
  • Zapalenie jelit – alergia na składniki karmy lub nagła zmiana diety może spowodować niestrawności. Głównymi objawami są nieprzyjemne gazy oraz krew o dziwnym kolorze wraz ze śluzem. Aby zniwelować ten problem, należy zastosować dietę eliminacyjną, by alergany nie powodowały dalszych kłopotów z wypróżnianiem.


 

Cukrzyca

Cukrzyca powstaje przy zaburzeniach gospodarki węglowodanowej, białkowej i tłuszczowej. W wyniku cukrzycy w organizmie następuje niedobór insuliny (hormonu peptydowego), co w konsekwencji powoduje stale podwyższony poziom glukozy we krwi.

Ciekawostki! Cukrzyca to choroba, która atakuje bez względu na wiek czy rasę Twojego zwierzęcia. Najczęściej jednak chorują zwierzęta powyżej 6 roku życia.

Nie wolno bagatelizować żadnych objawów mogących świadczyć o początku choroby. Wszelkie wątpliwości powinny być skonsultowane z weterynarzem.

Do najczęściej występujących objawów cukrzycy należą:

  • wielomocz i odwodnienie,
  • brak apetytu oraz zwiększone pragnienie,
  • jak i w rzadkich przypadkach - zaćma.


Jeżeli zauważysz jeden z tych objawów, powinieneś udać się do lecznicy weterynaryjnej, gdzie weterynarz obejrzy zwierzę, zleci badania krwi i moczu, a następnie postawi końcową diagnozę dotycząca stanu zdrowia Twojego milusińskiego. Cukrzycowa kwasica ketonowa to złożony proces, w wyniku którego dochodzi do nadmiernej produkcji ciał ketonowych zatruwających organizm, powstania kwasicy metabolicznej oraz utraty płynów i elektrolitów. Kwasica może powodować śpiączkę cukrzycową, a nawet doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Tylko natychmiastowe i intensywne leczenie może uratować Twojego kota.

Jak leczyć przypadek cukrzycy u kota?

Do lżejszych przypadków cukrzycy, można stosować doustne leki przeciwcukrzycowe oraz preparaty z argininą i chromem.
Po rozpoznaniu cięższego przypadku choroby lekarz wprowadzi odpowiednie leczenie, polegające na wyrównaniu stężenia poziomu glukozy we krwi, poprzez podawanie insuliny. Oprócz stosowania leczenia musisz również wprowadzić odpowiednią, zdrową dietę. Żywienie będzie opierało się na wysokobiałkowej i nisko węglowodanowej karmie, która unormuje poziom insuliny. Pozytywnym skutkiem będzie również spadek wagi ciała u otyłego zwierzaka. Najlepszym rozwiązaniem jest podawanie karmy wybranej i polecanej przez weterynarza.


Brak apetytu: objaw wielu chorób

Brak apetytu może być znakiem ostrzegawczym dla właściciela, ponieważ niechęć do jedzenia może być objawem wielu chorób, które muszą być jak najszybciej zdiagnozowane.

Jakie są konsekwencje niejedzenia Twojego kociego przyjaciela?

Jeśli Twój kot odmawia przyjmowania pokarmu, może to doprowadzić w konsekwencji do:

  1. spadku wagi ciała, który jest bardzo niebezpieczny i może spowodować w najgorszym przypadku śmierć (utrata nawet 10% wagi jest bardzo groźna!),
  2. niedokrwistości,
  3. zaniku mięśni,
  4. triaditis, czyli zapalenia dróg żółciowych, jelit, trzustki i wątroby,
  5. oraz uszkodzenia narządów.

Dlaczego Twój kot nie je?

Najczęstszą przyczyną jadłowstrętu jest niechęć przed pobieraniem pokarmu spowodowana trudnością w przegryzaniu i połykaniu pokarmu. Dotyczy to często kotów z chorobami jamy ustnej np. nadżerka języka, zapalenie języka, bądź też kamień nazębny. Dlatego pamiętaj o regularnych kontrolach stanu uzębienia u weterynarza, aby uniknąć tego typu nieprzyjemnych sytuacji. Brak apetytu jest bardzo niebezpieczny dla otyłych kotów. Posiadają one dodatkową tkankę tłuszczową, z której mogą uwalniać się pokłady energii, przy braku spożywania regularnego pożywienia. Spalanie tkanki tłuszczowej doprowadza do uwalniania wolnych kwasów tłuszczowych, które magazynowane są w wątrobie, co doprowadza do stłuszczenia, a następnie do niewydolności tego organu.

Oprócz braku ochoty na jakiekolwiek pożywienie występują również inne dolegliwości takie jak:

  • wymioty,
  • biegunka,
  • gorączka,
  • nadwrażliwość lub silna bolesność jamy brzusznej,
  • czasami żółtaczka.

Jak pobudzić apetyt u kota?

W początkowej fazie leczenia najważniejsze jest, abyś zadbał o to, żeby Twój kot zaczął znowu jeść. Musi mieć stale dostarczane płyny. Czasami może okazać się konieczne dokarmianie przez rurki gastroskopijne oraz sondy dożołądkowe. Koty wspomagane są również lekami przeciwwymiotnymi i przeciwbólowymi.

Powinieneś o tym wiedzieć! Brak apetytu to choroba u kota, która cechuję się częstymi nawrotami. Nieleczona może prowadzić do sepsy, niewydolności wielonarządowej i ostatecznie śmierci.



Choroby układu moczowego

Koty posiadają wrażliwy układ moczowy. Często dochodzi do zapalenia pęcherza moczowego, wytwarzania kryształów oraz kamieni nerkowych.
Dobrym nawykiem są kontrolne badania jakości moczu, nawet gdy nie widzisz żadnych niepokojących objawów (choroba może być utajona i w początkowym stadium nie okazywać żadnych symptomów).
Koty mają wysoki próg bólu i czasami możesz nie zauważyć, że Twój pupil cierpi. Dlatego wszelkie zachowania, które wzbudzają zastrzeżenia i różnią się od tych dotychczasowych, powinny być skonsultowane z weterynarzem.

Oto objawy, które powinny zwrócić Twoją uwagę:

  • głośne miauczenie oraz napinanie się w czasie oddawania moczu,
  • częste wchodzenie i wychodzenie z kuwety,
  • oddawanie moczu w małych ilościach,
  • krwiomocz na piasku w kuwecie – brązowe lub czerwone zabarwienie.


Jakie są metody leczenia zapalenia pęcherza?

Zapalenie pęcherza może mieć różne podłoże. Najczęściej choroba ta wywołana jest infekcją bakteryjną, rzadziej jej przyczyną są wirusy, bądź też pasożyty. Po rozpoznaniu zaburzenia weterynarz zastosuje antybiotykoterapię. Terapia może trwać nawet do 2 tygodni i zawsze jest dobrana do odpowiedniego szczepu bakterii. Samice są bardziej podatne na zachorowanie niż samce. Wynika to z różnicy w budowie układu moczowego. Kotki mają krótką i szeroką cewkę moczową, której budowa sprzyja infekcjom. Ważne jest, aby zapalenie było jak najszybciej wyleczone. Brak leczenia może doprowadzić do rozszerzenia infekcji i zapalenia nerek.

Wybierz dla swojego pupila karmę weterynaryjną, która wspiera proces leczenia Twojego kota:


Niewydolność nerek

Niewydolność nerek to bardzo powszechna choroba u kota i jedna z najczęstszych przyczyn śmierci. Niewydolność może wystąpić w postaci ostrej (stan chorobowy pojawia się nagle) i przewlekłej, inaczej mocznica (choroba rozwija się przez długi okres).

Poniższa tabela pokazuje, co może doprowadzić do niewydolności nerek.

Czynniki niewydolności nerek w postaci ostrej:

Czynniki niewydolności nerek w postaci przewlekłej (ok. 30% kotów powyżej 7 roku życia):

·      ostre zatrucia

·      przebyta wcześniej ostra niewydolność nerek

·      intensywne wymioty

·      przewlekłe infekcje bakteryjne lub wirusowe

 

·      zaburzenia immunologiczne

 

·      zatrucie, chroniczna niedrożność dróg moczowych

 

·      wrodzone wady nerek lub nowotwór nerek

Przewlekła niewydolność nerek, bez regularnych badań moczu i krwi, może być ciężka do wykrycia. Podwyższony poziom kreatyniny i mocznika może wskazywać na to, że w organizmie dzieją się niechciane i trudne do zauważenia zmiany. Choroba ta może przechodzić bezobjawowo do momentu wyniszczenia 50-70% miąższu nerek.

Szczególnie narażone na problemy z nerkami są koty następujących ras:

  • abisyński,
  • rosyjski niebieski,
  • maine coon,
  • pers.

Przebieg leczenia niewydolności nerek u kotów

Na początku leczenia weterynarz podaje zwierzęciu kroplówkę, która ma na celu wypłukanie z organizmu zbędnych metabolitów, niewydalonych przez wyniszczone nerki. Oprócz tego kot będzie musiał przyjmować regularnie leki i zastrzyki. Ważne jest, aby choremu kotu zapewnić ochronę reszty niezniszczonych organów, które powiązane są pośrednio lub bezpośrednio z nerkami.
Zmiana żywienia Twojego czworonoga nie wyleczy choroby, ale zmniejszy jej objawy, a nawet przedłuży jego życie. Nowa dieta powinna mieć obniżoną zawartość fosforu, sodu i białka. Może być jednak stosowana tylko przy wyraźnych zaleceniach weterynarza, a nie profilaktycznie.
Jeżeli choroba będzie nierozpoznana i nieleczona, może dojść do wielu nieprzyjemnych, wtórnych problemów. W czasie choroby obniżony poziom wapnia we krwi, może doprowadzić do demineralizacji kości.
Choroby nerek mogą doprowadzić do zaburzeń w produkcji erytropoetyny, hormonu odpowiedzialnego za produkcję krwinek czerwonych, a następnie do niedokrwistości. W ekstremalnych przypadkach może dojść do śmierci zwierzaka.


Podsumowanie

Koty narażone są na wiele chorób, które bardzo często nie są trudne do rozpoznania już we wczesnym stadium. Zawsze bacznie obserwuj zachowanie Twojego pupila, aby zareagować na czas, zanim choroba wyniszczy organizm i spowoduje śmierć. Dobrze zbilansowana dieta na pewno pomoże w utrzymaniu zdrowia. Jednak kocie choroby są wywołane również przez podstępne wirusy i bakterie. Oprócz regularnych badań krwi i moczu oraz wizyt kontrolnych u weterynarza dobrze znać najbardziej popularne choroby, które zostały powyżej opisane.



 

Wyjaśnienie
Przedstawione tu treści służą wyłącznie celom informacyjnym. Nie stanowią one rekomendacji ani promocji opisanych lub wspomnianych metod diagnostycznych, leczenia lub leków. Artykuł nie gwarantuje kompletności ani aktualności, dokładności przedstawionych informacji. Artykuł w żaden sposób nie zastępuje profesjonalnej porady lekarza weterynarii i nie powinien być wykorzystywany jako podstawa do niezależnej diagnozy lub rozpoczęcia, modyfikacji lub przerwania leczenia jakiegokolwiek schorzenia zwierzęcia. Zawsze konsultuj się z lekarzem weterynarii, jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości dotyczące zdrowia Twojego zwierzęcia!