Jack Russell Terrier jest najlepszym dowodem na to, że psy nie potrafią ocenić własnej wielkości. Ów niepozornego wzrostu terier jest bardzo pewny siebie, nieustraszony nawet wobec psich olbrzymów i zawsze gotowy do działania, niezależnie od tego, co właśnie na swojej drodze odkrył. Wszędzie wciąż go pełno, a swoje zdanie nierzadko wyraża głośnym szczekaniem. Typowego przedstawiciela rasy JRT można tylko kochać albo nie znosić: to przysłowiowe „żywe srebro” ze wszystkimi wadami i zaletami.



Jack Russell Terrier: Krótki opis rasy

Systematyka FCI:

  • III Grupa „Teriery“, Sekcja 2: „Teriery małe“, wzorzec nr 345
  • Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
  • Wysokość w kłębie: 25 do 35 cm
  • Waga: 5-6 kg
  • Umaszczenie: białe z brązowymi, czarnymi lub rudymi znaczeniami na głowie i ogonie. Plamki mogą występować również na tułowiu, ale im ich mniej, tym lepiej.
  • Szata: gładka (włos krótki, gładki, przylegający), szorstka (włos twardy, gęsty, dość długi, ułożony w różnych kierunkach) oraz drutowata / złamana (mieszanka gładkiej i szorstkiej: włos półtwardy, szczecinowaty, średniej długości, ułożony w jednym kierunku)
  • Długość życia: 12 – 15 lat

Jaką karmę wybrać, aby zaspokoić wszystkie potrzeby psów rasy Juck Russell Terrier?



Historia rasy JRT: Imię po pastorze

Początki rasy JRT sięgają roku 1819, kiedy to brytyjski pastor John Russell (1795-1883), zapalony myśliwy, zajął się hodowlą terierów myśliwskich, wyspecjalizowanych do polowań na lisy. Ta wyodrębniona z Fox Terriera linia miała być mniejsza i wytrwalsza: celem teologa, zwykle zwanego „Jack’iem”,  było stworzenie nieustraszonego psa, który lisa będzie nie tylko wytrwale gonił, ale i wypłoszy go z nory. Jeszcze podczas studiów teologicznych w Oxfordzie, młody John „Jack” Russell nabył swoją pierwszą szorstkowłosą suczkę o – dziś szczególnie znamiennym - imieniu „Trump”, uważaną za założycielkę rasy. Około roku 1880 pierwsi potomkowie suczki Trump dotarli do Australii – wtedy jednej z brytyjskich kolonii – gdzie z powodzeniem sprawdzały się w polowaniach na lisy. Po śmierci pastora wyhodowana przez niego odmiana teriera nazywana była „working terrier” czyli teriery pracujące. Dopiero w latach trzydziestych ubiegłego wieku w nazwie tej rasy pojawiło się nazwisko jej twórcy: Jack Russell Terrier.

Jack Russell Terrier - cechy charakteru
Jack Russell Terrier: nieustraszony myśliwy

Jack Russell krótko- i wysokonożny?

Te małe, zwinne pieski cieszyły się rosnącą popularnością, ale na klasyfikację jako oficjalna rasa musiały poczekać całe stulecie. Premierę na wystawie psów białe terierki świętowały w 1983 roku w Wielkiej Brytanii i w tym też czasie Brytyjski Kennel Club zajął się opracowywaniem wstępnego standardu rasy. Nazwano ją najpierw „Jack Russell Terrier”, ale wkrótce przemianowano na „Parson Jack Russell Terrier”.  Zamieszanie wokół nazwy dla nowej odmiany teriera odzwierciedlało się także w jego niejednolitym wyglądzie: na ringach wystawowych pojawiały się psy zarówno krótkonożne, jak i wysokonożne.

Długa droga do oficjalnej rasy

Z pomocą niezdecydowanym Brytyjczykom przyszła Australia, gdzie w roku 1972, czyli 90 lat po przybyciu nieustraszonych myśliwskich terierów, powstał klub kynologiczny „Jack Russell Terrier Club of Australia“. W księgach hodowlanych tej rasy konsekwentnie oddzielano typ krótkonożny od wysokonożnego. Jednak z powodu częstego krzyżowania tego małego teriera z bulterierem, beagle i welsh corgi australijski związek kynologiczny uznał „Jack Russell Terrier” za odrębną rasę dopiero w roku 1991. Stworzony przez australijskich hodowców standard krótkonogiej rasy był tak dopracowany, że brytyjscy kynolodzy bez żadnych zastrzeżeń przedłożyli go do zatwierdzenia przez Międzynarodową Federację Kynologiczną FCI. Kodyfikacja wzorca nastąpiła jednak dopiero w roku milenijnym. Od 2000 roku Jack Russell oficjalnie należy do grupy III, sekcji 2 „Małe teriery”.

 

Jack Russell Terrier i Parson Jack Russell

Pastor Russell zostawił swoje ślady w dwóch myśliwskich rasach: z jego hodowlanych usiłowań wyodrębniono odmianę „Jack Russell Terrier” oraz „Parson Jack Russell” („parson” to po angielsku pastor).  Wyglądają dość podobnie, ale ten ostatni jest wyższy, cięższy i bardziej kwadratowy od „niskopiennego” i lżejszego Jacka i należy do sekcji 1 „Teriery duże i średnie” (FCI nr 339). Pismo, w którym federacja informowała swoich członków o oficjalnym uznaniu dwóch odrębnych ras rozesłano w 2003 roku, ale dumni Brytyjczycy jeszcze przez 13 lat nie uznawali tej decyzji, urażeni faktem, że zasługę stworzenia Jack Russell Terriera przypisano Australijczykom. Na brytyjskich wystawach pojawiał się tylko Parson Jack Terrier, jego mniejszy brat traktowany był uparcie jako pies nierasowy. Dopiero na początku 2016 roku brytyjski Kennel Club oficjalnie uznał wzorzec 345, nareszcie chowając urażoną dumę do kieszeni.

 

Jak wygląda pies Jack Russell?

Typowy Jack Russell ma mocną, krępą budowę ciała i wyraźnie prostokątną sylwetkę. Prosty grzbiet i mocno umięśnione tylne nogi idą w parze z dość głęboką klatką piersiową i zdecydowanie zaznaczonym mostkiem. Ogon w spoczynku może opadać, ale w ruchu powinien być dumnie postawiony. Oczy są ciemne, niewyłupiaste, a uszy małe i załamane do przodu. Wysokość w kłębie waha się od 25 do 30 centymetrów, a optymalny ciężar ciała nie powinien przekraczać sześciu kilogramów. Ideał w zakresie umaszczenia to dominująca biel z zabarwionymi na brązowo, czarno lub rudo głową i ogonem. Im mniej plam na tułowiu, tym bliżej idealnego wzorca.

Jack Russell Terrier: krępa budowa ciala
Typowy Jack Russel ma krępą, prostokątną sylwetkę i umięśnione nogi.

 

Jack Russell Terrier: Charakter

Mimo niewielkiego wzrostu na kompleks Napoleona Jack Russell Terrier na pewno nie cierpi. Wręcz przeciwnie: jest przekonany o swoich walorach, bardzo pewny siebie i gotowy zadrzeć z każdym, nawet wielokrotnie większym przedstawicielem swojego gatunku. Błędy wychowawcze lub niedostateczna socjalizacja w okresie szczenięcym mogą zaowocować u teriera tendencją do agresji lub dominacji – i to zarówno wobec innych psów, jak i obcych osób. Zdrowy pies tej rasy ma niespożyte pokłady energii, która musi zostać rozsądnie skanalizowana. Jako pies typowo myśliwski przejawia mocne skłonności do polowania, z namiętnością goniąc koty czy kopiąc dziury w poszukiwaniu kretów. Jack Russell Terrier, który tylko wybiórczo traktuje polecenia przyjścia na zawołanie, w lesie może przepaść na kilka dobrych godzin, jeśli wyczuje lisa lub inną mała zwierzynę. W domu czy ogrodzie jest bardzo czujny i często dość „wyszczekany”. Czasem tylko krótko – acz hałaśliwie - daje znać o podejrzanych odgłosach, nie wdając się w dłuższe koncerty. Zdarzają mu się jednak fazy głośnego ujadania, zwłaszcza z radości lub przy próbach zmotywowania właściciela do zabawy.

 

Do kogo pies Jack Russell pasuje?

Nawet jeśli dziś już tylko znikoma ilość psów tej rasy może „zawodowo” oddać się polowaniu, właścicielom terierów nie wolno zapominać o ich pierwotnym przeznaczeniu. Bo choć zdecydowana większość przedstawicieli tej rasy to psy do towarzystwa, typowy Jack Russell potrzebuje dużo ruchu i urozmaicenia w spędzaniu czasu oraz godnego erzacu dla swoich pasji tropienia i polowania. Krótki spacer na smyczy w najmniejszym nawet stopniu nie zaspokoi potrzeb tego żywiołowego teriera. Pies Jack Russell pasuje do osób aktywnych, lubiących sport i ruch na świeżym powietrzu. Aby choć trochę je zmęczyć, właściciele terierów powinni zapewnić swoim pupilom intensywną psią rozrywkę, jak agility, obedience czy flyball. Ten ciekawy świata terier uwielbia zabawy z piłką, aportowanie i skoki za frisbee. Jack Russell Terrier w mieszkaniu czuje się dobrze tylko wtedy, kiedy codziennie może się wyhasać, zmęczyć zabawą, do której praktycznie nigdy nie trzeba go motywować. Chętnie oddaje się również wykonywaniu rozmaitych psich zadań – uwielbia na przykład coraz trudniejsze wyzwania węchowe. Niewykorzystany potencjał energetyczny Jacka Russella to częste źródło problemów, zarówno w domu, jak i na spacerach. Jeśli kochasz relaksujące spacery w ślimaczym tempie i spokojne popołudnia przed telewizorem, powinieneś porzucić myśl o kupnie teriera.

Pies Jack Russell - dla osob aktywnych
Pies Jack Russell potrzebuje dużo ruchu i pasuje do osób aktywnych.

 

Jack Russell Terrier: Żywienie

Nie bez powodu właścicieli terierów często nurtuje pytanie o konieczność specjalnego żywienia ich niezmordowanych pupili. W końcu takie żywe srebra z pewnością potrzebują szczególnych składników i dodatkowej dawki energii. Jaka karma nadaje się dla Jacka Russella? Najlepiej wysokoenergetyczna, pełna protein, przeznaczona dla aktywnych dorosłych psów, kochających sport i pracę, jak chociażby wysoko przyswajalna karma Josera High Energy. Również karmy, dostosowane dla niewielkich ras i małych pyszczków świetnie zdają egzamin, na przykład:

  • lekkostrawna, bogata w surowce witalne sucha karma na bazie jagnięciny Josera MiniDeluxe
  • małe aromatyczne krokieciki Josera Miniwell, z paletą składników odżywczych, zmniejszających ryzyko tworzenia się kamienia nazębnego.

 

Jak wytresować Jack Russell Terriera?

Szkolenie Jack Russell Terriera jest przedsięwzięciem dość skomplikowanym, choć psy tej rasy są inteligentne, uważne i kochają uczyć się nowych rzeczy. Podczas treningu do głosu dochodzi jednak często typowa dla teriera niezależność. Aby wychowanie odniosło skutek, tresura powinna być urozmaicona, dynamiczna i regularnie przerywana zabawą. Właściciel musi wykazać się nie tylko kreatywnością w stawianiu zadań, ale także olbrzymią cierpliwością i konsekwencją. Znudzony jakimś zadaniem Jack Russell nierzadko bowiem odmawia wykonania poleceń, ignorując właściciela i oddając się bardziej frapującym zajęciom. Należy wtedy ze spokojem powtórzyć ćwiczenie, bardzo psa pochwalić i pozwolić na przerwę, w której będzie po prostu sobą: sympatycznym zawadiaką, który kocha gonitwy, skoki i aportowanie. Aby dobrze wytresować przedstawiciela tej rasy, jego przewodnik nie może puścić mu płazem uników i prób odwrócenia uwagi. Typowy Jack Russell bowiem bardzo chętnie testuje granice i bada, jak daleko może się posunąć, ujmując swoich właścicieli wysokim urokiem osobistym.

Na co choruje pies JRT?

Jako jedna z nielicznych ras teriery jacki russelle są zwykle zdrowe, odporne na schorzenia i wolne od wad rozwojowych. Według statystyk wśród najczęstszych chorób, na które teriery tej odmiany zapadają, zdarzają się:

  • zwichnięcie rzepki kolanowej
  • martwica główki i szyjki kości udowej
  • miastenia (nużliwość mięśni)
  • choroby oczu, głównie pierwotne zwichnięcie soczewki (PLL), wtórna jaskra czy zaćma
  • choroby skóry, jak malasezjoza (grzybica) czy rybia łuska (nadmierne rogowacenie)
  • schorzenia jamy ustnej z powodu predyspozycji do odkładania się kamienia nazębnego
  • niedoczynność tarczycy
  • cukrzyca
  • głuchota

Zdrowe osobniki JRT dożywają średnio 12 – 15 lat.

 

Podsumowanie

Jack Russell Terrier to rasa dla ludzi aktywnych, kochających nie tylko ruch, ale i urozmaicenie – ten mały, dynamiczny terier szybko się nudzi. Jako pies myśliwski kocha kopać nory, pędzić za potencjalnymi ofiarami i często hałaśliwie daje znać o swoim zdaniu. Pozbawiony wyzwań Jack Russell potrafi zachowywać się agresywnie w stosunku do innych psów, ale i ludzi. Spełniony i syty wrażeń odwdzięczy się jednak bezgraniczną miłością i rozbrajającym urokiem osobistym.  Jack Russell terier to czarujący łobuz i sympatyczny karzełek o sercu lwa.