Zasady udzielania pierwszej pomocy są w przypadku zwierząt nie mniej ważne niż u ludzi. Liczy się nie tylko szybkość reakcji, ale również zasadność konkretnych czynności. Jak powinna wyglądać pierwsza pomoc przedweterynaryjna? Nasz poradnik zdradzi, jak powinna wyglądać pierwsza pomoc dla psa, jak zachować się w sytuacji zagrożenia psiego życia i co powinno znaleźć się w domowej apteczce dla psa.


Pierwsza pomoc u psa: nieoczekiwana interwencja

Udzielenia pierwszej pomocy u psa zaplanować nie sposób – wypadek może zdarzyć się podczas zupełnie codziennych, z pozoru niegroźnych aktywności, na przykład przy zabawie czy posiłku. Na urazy bardziej narażone są psy ciekawskie i wszędobylskie niż te nieśmiale i ostrożne, ale do niebezpiecznych substancji dojść może zawsze i wszędzie, najczęściej w najbardziej niespodziewanych momentach. Może to być zagrażające życiu pogryzienie przez innego psa, udar cieplny, poważne skaleczenie, zatrucie na skutek spożycia toksycznej substancji lub zakrztuszenie, chociażby karmą czy przysmakiem. Czasem Twój pupil może zupełnie niespodziewanie źle się poczuć – na przykład w wyniku nie wykrytej dotąd choroby. 

Trochę teorii Pierwsza pomoc dla psów w kręgach fachowych określana jest jako „pierwsza pomoc przedweterynaryjna” lub „pierwsza pomoc przedmedyczna”. Implikuje to konieczność konsultacji z lekarzem weterynarii po przeprowadzonych czynnościach ratunkowych.

Nerwy na wodzy

W sytuacji podbramkowej niedoświadczeni opiekunowie często wpadają w panikę, nieracjonalnie i chaotycznie reagując na zagrażającą życiu psa sytuację. To zupełnie normalne, większości z nas brakuje wszak wiedzy medycznej i obycia z nagłymi wypadkami. Jednak opanowanie i spokój to najlepsi doradcy, aby udzielić psu pierwszej pomocy w prawidłowy sposób i dodatkowo nie zarazić go własną histerią. Dlatego dobrze jest regularnie symulować niebezpieczne sytuacje i trenować konkretne czynności, aby w obliczu realnego niebezpieczeństwa utrzymać nerwy na wodzy i działać z rozwagą, nie tracąc czasu na popłoch i nerwowość. Na początku „badanie” Twojego czworonoga z pewnością nie będzie Ci przychodziło łatwo, ale z czasem sprawdzanie funkcji życiowych wejdzie Ci w krew i pozwoli zachować spokój w realnej potrzebie. 


Domowa apteczka dla psa


Domowa apteczka dla psa
Domowa apteczka dla psa z podstawowym zestawem ratunkowym powinna znaleźć się nie tylko w domu, ale i w samochodzie.
Niezależnie od sytuacji, z którą możesz musieć się zmierzyć, powinieneś zawczasu przygotować domową apteczkę dla psa z podstawowym zestawem ratunkowym. Skrzyneczka powinna zawierać nie tylko dla psa narzędzia, leki i materiały, niezbędne do udzielania pierwszej pomocy psu, ale także listę najważniejszych informacji dotyczących Twojego zwierzaka oraz dane kontaktowe zaufanego lekarza weterynarii. Taki spis warto jest regularnie (średnio raz na 3 miesiące) przeglądać i uaktualniać w razie potrzeby. 

Dobra rada Apteczka pierwszej pomocy dla psa powinna się znaleźć nie tylko w domu, ale także w aucie.
 

Co włożyć do psiej apteczki pierwszej pomocy?

  • numer telefonu znanego Ci lekarza weterynarii oraz godziny jego dyżurowania.
  • numery telefonów najbliższych lecznic weterynaryjnych z dyżurami całodobowymi i świątecznymi. 
  • charakterystykę normalnych funkcji życiowych psa 
  • kaganiec lub taśmę do unieruchomienia pyska
  • sterylne materiały opatrunkowe (gaziki, gaza, bandaż, wata, opaski)
  • plastry różnych rozmiarów
  • termometr elektroniczny
  • nożyczki z zaokrąglonymi końcami
  • pęsetę
  • ręcznik lub koc
  • kompresy rozgrzewające i chłodzące
  • gruszkę do nosa (do odsysania wydzieliny)
  • strzykawkę (do podawania płynnych lekarstw) 
  • roztwór soli fizjologicznej (do przemywania ran)
  • węgiel aktywowany
  • 3% roztwór wody utlenionej (do dezynfekcji i na zatrucia)



Prawidłowe parametry życiowe psa




Temperatura ciała u psa

Prawidłowa temperatura ciała u zdrowego, dorosłego psa waha się pomiędzy 37,5°C a 39°C i zależy od wieku, wielkości ciała i wagi. Duże psy mają z reguły niższą temperaturę niż psy ras małych. Natomiast u szczeniąt termometr wskaże zwykle nawet o 0,5 stopnia więcej niż u psów dorosłych. Psy z nadwagą mają najczęściej nieco niższą temperaturę niż psy szczupłe, a z kolei u większości psów ras bezwłosych ciepłota ciała jest wyższa i oscyluje w obrębie 39 °C. 
Prawidłowe wartości temperatury ciała u psów to:

  Dorosłe psy Szczenięta
Rasy małe  38,5-39,0°C 38,6-39,3°C
Rasy średnie 38,0-38,6°C 38,3-39,1°C
Rasy duże 37,4-38,3°C   38,2-39,0°C

Ważne Jeśli stwierdzisz temperaturę wyższą niż 41°C, Twój pies znajduje się w sytuacji krytycznej i wymaga natychmiastowej wizyty u weterynarza, a Ty musisz niezwłocznie podjąć działania zmierzające do jej zbicia.


Instrukcje: Jak zmierzyć temperaturę u psa i w jaki sposób zbić gorączkę


Kolor skóry i dziąseł psa

To kluczowy parametr przy monitorowaniu ważnych funkcji życiowych zwierzęcia, w nagłych przypadkach ważniejszy niż pomiar temperatury. Nagła zmiana barwy błon śluzowych może wymagać od Ciebie natychmiastowej reakcji, jeszcze zanim dotrzesz z pacjentem do lekarza. Na szczęście ten parametr jest łatwy do oceny nawet dla laika. Ponieważ ocena barwy skóry jest często utrudniona ze względu na różnice w pigmentacji zależnie od rasy, najlepiej jest ocenić kolor błon śluzowych. W tym celu unieś jeden z fafli i oceń kolor dziąseł, który u większości psów jest różowy.
  • Zbyt blade, białe lub szare błony śluzowe mogą wskazywać na niedokrwistość lub wstrząs, będące wynikiem na przykład ukąszenia przez owady, wychłodzenia, podtopienia, połknięcia ciała obcego i wielu innych groźnych stanów chorobowych
  • Niebieskie lub sine błony śluzowe są typowe dla problemów oddechowych, np. w wyniku zatrucia dymem, przyduszenia, podtopienia, ataku astmy czy zatrzymania akcji serca.
  • Błony śluzowe w kolorze jasnoczerwonym zdarzają się przy zatruciu tlenkiem węgla lub udarze cieplnym. Wiśniowy język może być wynikiem przegrzania, połknięcia ciała obcego lub zadławienia.
  • Żółte błony śluzowe i dziąsła, a często i skóra świadczą o problemach z wątrobą i żółtaczce.
  • Błony śluzowe o brudnym lub brązowym zabarwieniu mogą być oznaką sepsy.
Ważne U niektórych ras psów, jak chow-chow czy shar pei fioletowe zabarwienie języka i dziąseł jest typowe i nie oznacza choroby.

Stan błon śluzowych

Błony śluzowe zdrowego psa są lekko wilgotne i błyszczące. Jeśli błony śluzowe Twojego pupila stają się lepkie, może to być wynikiem odwodnienia, poparzenia, połknięcia ciała obcego, wstrząsu, zapaści, ale i bardzo wielu innych przyczyn. Bardzo wilgotna błona śluzowa w pysku oraz nadmierne wydzielanie śliny mogą wskazywać na podrażnienie śluzówki jamy ustnej, zatrucie lub skręt żołądka. Natomiast zbyt suche błony śluzowe są zwykle objawem odwodnienia.
Wydolność układu krążenia: czas wypełniania naczyń włosowatych
Dokonując oględzin błon śluzowych powinieneś także koniecznie ocenić czas kapilarny (CRT). Odwiń wargę psa, wyszukaj różowe, niepigmentowane miejsce, a następnie uciśnij je delikatnie, ale stanowczo, tak by po odsunięciu palca pozostał jaśniejszy, białawy ślad. Ucisk powoduje tymczasowe usunięcie krwi z naczyń kapilarnych i zatrzymanie jej przepływu w tym miejscu. Policz sekundy od momentu zdjęcia ucisku z dziąsła do chwili, kiedy jego kolor wróci do stanu wyjściowego. Czas, w którym naczynia krwionośne ponownie wypełnią się krwią, jest niezwykle ważnym parametrem określającym wydolność układu krążenia. U zdrowego psa czas włośniczkowy powinien wynosić 1-2 sekundy. Jeśli czas kapilarny wynosi około 2-3 sekundy, Twój pies może cierpieć na odwodnienie, chorobę serca, wychłodzenie, niedotlenienie lub wstrząs, względnie mieć silne bóle. Jeśli CRT oceniasz na więcej niż 3 sekundy, musisz natychmiast udać się do weterynarza. Podobnie jest w sytuacji, jeśli czas kapilarny trwa krócej niż sekundę. W obu przypadkach Twój pies może być w szoku lub jest bliski wstrząsu. 

CTR Skrót CRT (z angielskiego capillary refill time) to czas nawrotu kapilarnego włośniczkowego, czyli czas, w którym włosowate naczynia krwionośne w śluzówce po uciśnięciu palcem miejsca na dziąśle ponownie wypełniają się krwią. 

Odwodnienie: stan zagrażający życiu psa

W przypadku odwodnienia stan wody w organizmie psa spada poniżej poziomu zapewniającego mu prawidłowe funkcjonowanie. Przyczyn dehydratacji może być wiele. Należą do nich (długotrwałe) biegunki, wymioty lub gorączka, błędy podczas leczenia niewydolności serca lekami diuretycznymi, ale także niewystarczające zaspokojenie pragnienia, np. podczas upałów czy wyczerpujących treningów. Pierwszym objawem odwodnienia jest utrata elastyczności skóry. Aby to ocenić, weź fałdę skóry psa między dwa palce – najlepiej tuż za głową, u podstawy szyi, bo tu skóra jest najluźniejsza. Odciągnij ją od ciała, lekko napinając. Następnie zwolnij uścisk i puszczając fałdę oceń, jak szybko skóra wraca na swoje miejsce. Jeśli Twój pies jest odpowiednio nawodniony, skóra natychmiast się wygładza. Im dłużej potrzebuje, aby wrócić do stanu poprzedniego, tym wyższy jest stopień odwodnienia. Jeśli skóra po odciągnięciu nadal pozostaje w nietypowej pozycji, niezwłocznie zwróć się o pomoc lekarza. 

Praca serca: liczba uderzeń na minutę

Prawidłowy pomiar liczby uderzeń serca Twojego pupila jest niezmiernie ważny, bo w sytuacjach krytycznych może od tego zależeć jego życie. Nie zapomnij, że serce szczeniąt bije szybciej niż i psów dorosłych - nawet o 20-40 uderzeń na minutę. To ważne, abyś znał normalną szybkość pracy serca swojego psa, żeby móc stwierdzić niepokojące zmiany. W przypadku choroby lub po wypadkach może dojść do nagłego zwolnienia lub przyspieszenia akcji serca. Oba symptomy są bardzo niepokojące i wymagają jak najszybszej interwencji weterynaryjnej. 

Uwaga Jeśli nie stwierdzisz wyczuwalnych na klatce piersiowej uderzeń serca, natychmiast podejmij reanimację!

Jak zmierzyć bicie serca?

Aby zmierzyć liczbę uderzeń serca u psa, możesz go ułożyć w wygodnej pozycji lub badać, kiedy stoi. Przyłóż dłoń do klatki piersiowej psa z lewej strony, tuż za zgięciem lewej przedniej łapy. Gdy wyczujesz rytmiczne bicie serca, licz jego uderzenia przez 15 sekund, a otrzymany wynik pomnóż przez cztery. To liczba uderzeń serca na minutę. Aby wykluczyć błędy, powtórz pomiar dwa lub trzy razy. Niektórzy wolą przyłożyć ucho do klatki piersiowej psa, wsłuchując się w pracę serca, ale ta metoda zawiedzie w głośnym lub niespokojnym otoczeniu. 
Prawidłowa liczba uderzeń serca na minutę u psa to:
    Dorosłe psy    Szczenięta
Rasy małe 90-120 (do 160)   100-125
Rasy średnie  70-90   85-120
Rasy duże  60-80 80-115

Tętno u psa

Porównywalnym badaniem, wymagającym jednak większej wprawy, jest ocena tętna. Najłatwiej uda Ci się je wyczuć na tętnicy udowej. Aby zmierzyć puls u psa, ułóż go na boku, a następnie przyłóż dwa palce - wskazujący i środkowy - do wewnętrznej powierzchni jego uda, blisko pachwiny. Znalezienie tętna to trudna sztuka, nie zrażaj się zatem, jeśli nie uda Ci się to od razu. Jak tylko wyczujesz pod palcami puls, staraj się policzyć jego rytmiczne uderzenia przez 15 sekund. Wynik pomnóż przez cztery - u zdrowego psa tętno mierzone w stanie spoczynku powinno być dobrze wyczuwalne, rytmiczne i takie samo na obu kończynach oraz powinno odpowiadać akcji serca. Zarówno zbyt silne, skaczące, jak i słabe, nitkowate tętno może być oznaką wstrząsu. Jeśli czujesz uderzenia serca, ale nie wyczuwasz tętna, jak najszybciej skontaktuj się z weterynarzem.
Dobrze wiedzieć Nie używaj do badania pulsu kciuka, który ma swoje tętno i łatwo go pomylić z psim.

Liczba oddechów u psa

Zdrowy pies w normalnych warunkach oddycha spokojnie, cicho i bez trudu (z wyjątkiem ras krótkoczaszkowych, które oddychając charakterystycznie chrapią i świszczą). Badając oddech swojego pupila, nie zapomnij o warunkach, w których przebywa zwierzę: w czasie upałów, przy zabawie czy wysiłku fizycznym oraz pobudzeniu emocjonalnym psy z natury zieją. Liczba oddechów powinna wrócić do normalnej wartości fizjologicznej po ustaniu działania bodźca.
Prawidłowa liczba oddechów/min. u psa to:
  Dorosłe psy Szczenięta
Rasy małe  15-18 22-25
Rasy średnie  14-17  21-24
Rasy duże 13-16  20-23

Aby policzyć oddechy u psa, po prostu obserwuj ruchy jego klatki piersiowej. Jeśli oddechy są równe, licz ich ilość przez 15 sekund, a wynik pomnóż przez cztery. Twój pies znajduje się w sytuacji krytycznej, jeśli intensywnie dyszy, odstawia łokcie na boki i przyjmuje odciążającą pozycje z wyciągniętą głową i szyją. To symptomy niewydolności oddechowej. Jeżeli zwierzak ma otwarty pysk i z trudem chwyta powietrze, a dziąsła przybierają kolor fioletowy, konieczna jest natychmiastowa interwencja, aby się z powodu niewydolności oddechowej nie udusił.  W przypadku płytkiego, spowolnionego oddychania pies najprawdopodobniej zaczyna tracić świadomość. Przy zapaści układu oddechowego musisz być przygotowany na przeprowadzenie sztucznego oddychania. 

Dobrze wiedzieć Psy z nadwagą i suki szczenne oddychają szybciej.

Reaktywność: na ile pies jest świadomy?



Pies z objawami apatii
Apatia u psa jest jednym z pierwszych objawów w przypadku większości chorób, w nagłych przypadkach może dojść do zaburzenia świadomości.
Zdrowy, zrelaksowany pies przejawia prawidłowy stan świadomości oraz normalne reakcje na bodźce. W zależności od ich rodzaju, zwierzak może być zaciekawiony, przestraszony, ożywiony lub podekscytowany. Ty najlepiej potrafisz ocenić, kiedy reakcje Twojego psiaka odbiegają od normy. W przypadku choroby lub zagrożenia życia stopień reagowania na bodźce środowiska zewnętrznego spada. Aby sprawdzić, czy pies reaguje na bodźce słuchowe, zawołaj go po imieniu, zagwiżdż lub klaśnij w dłonie. Reakcje na bodźce wzrokowe możesz ocenić rzucając psu przed nosem niewielki kłębek waty i sprawdzając, czy wodzi za nią wzrokiem. Na końcu połóż mu dłoń na łapie i delikatnie uściśnij opuszki palców – powinien od razu cofnąć łapę.

Cztery stopnie przytomności to:

  1. Przytomny i reaktywny: pies reaguje na swoje imię i jest zainteresowany otoczeniem. Jego świadomość i pobudliwość na bodźce są prawidłowe.
  2. Depresja: pies jest przytomny, ale nieaktywny. Reaguje na bodźce wzrokowe i słuchowe, ale słabiej i bez entuzjazmu. Jest osowiały, czasem zdezorientowany.
  3. Otępienie: pies dużo śpi, nie reaguje na hałas, ale budzi się na bodźce bólowe. Jego aktywność znacznie jest obniżona.
  4. Śpiączka: pies nie reaguje na bodźce wzrokowe, słuchowe czy bólowe, nie udaje się go obudzić.

Apatia jest jednym z pierwszych objawów w przypadku większości chorób, ale zaburzenia świadomości mogą przybierać różną postać i pojawiać się nagle.
Pamiętaj Podane wyżej wartości (tętna, oddechu czy temperatury) są uśredniane, zawsze zdarzają się zwierzęta z indywidualnymi cechami. Jeśli Twój pies jest zdrowy i niektóre z parametrów nieznacznie odbiegają od normy, nie jest to powód do niepokoju. 



Udar u psa

Jeśli Twój pies ciężko dyszy i ślini się, wywieszając język, jeśli jest niespokojny, ma gorące uszy, szkliste oczy i słania się na nogach, najprawdopodobniej padł ofiarą przegrzania. Powinieneś jak najszybciej przenieść zwierzę do chłodnego, zacienionego pokoju, położyć na wilgotnym ręczniku i schłodzić łapy letnią wodą. Nigdy nie polewaj go zimną wodą, bo może to doprowadzić do zapaści krążeniowej. Podawaj mu letnią wodę do picia.

Pies ma objawy zatrucia

Jeśli Twój pies połknął szkodliwą substancję, może od razu poczuć się źle, ale równie dobrze do pogorszenia jego samopoczucia może dojść dopiero po czasie. Bardzo niebezpieczne są trutki na szczury, środek na ślimaki, leki, płyn przeciw zamarzaniu, ale także czekolada (w większej ilości) czy toksyczne rośliny. Jeżeli wiesz, że Twój pupil spożył truciznę, jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem, który ma możliwość wykonania dodatkowych badań lub sprowokować wymioty, jeśli nie ma do tego przeciwwskazań. Najczęstszymi objawami zatrucia u psa są wymioty, silna biegunka, ślinotok, kaszel i duszności, krew w moczu, kale lub w wymiocinach, zaburzenia motoryczne i świadomości oraz drgawki. 
Ważne Jeżeli nie uda Ci się w ciągu dwóch godzin od połknięcia szkodliwej substancji dotrzeć do lecznicy, możesz – ale tylko po konsultacji z lekarzem! -  podać wodę utlenioną, która powinna wywołać odruch wymiotny. Samodzielne podanie tej lub innej substancji wymiotnej może znacznie pogorszyć sytuację!

Pies się krztusi

Kiedy pies gryzie patyk, kość czy zabawkę lub siłuje się z przedmiotem do zabawy nie przeznaczonym, bardzo łatwo o zakrztuszenie. Dlatego warto zainwestować w specjalne, przeznaczone dla psów zabawki i nigdy nie zostawiać go z nimi samego. Czasem do psiego pyska może także wpaść jakiś owad i spowodować zakrztuszenie. W takich sytuacjach musisz reagować niezwłocznie, bo dojechać do weterynarza raczej nie zdążysz. Zajrzyj psu do pyska i usuń ciała obce, jeśli w nim utknęły. Ponieważ urazom jamy ustnej często towarzyszy ślinotok, warto jest zaopatrzyć się w gazę czy szmatkę, która osuszysz dane miejsce czy odsuniesz język. Jeżeli nie stwierdzisz ciała obcego, a pies nadal się krztusi, powinieneś rozpocząć oklepywanie klatki piersiowej, aby wspomóc wydech i sprowokować odkrztuszenie. W tym celu ułóż dłoń w kształt łódki i z wyczuciem poklepuj psa, siłę uderzeń uzależniając od jego wielkości. Dobrze jest ułożyć psa na przykład na poduszce tak, aby jego głowa zwisała, czyli znajdowała się niżej od klatki piersiowej. Jeśli ciało obce dostało się do otworów nosowych, nie powinieneś próbować sam go usuwać. Weterynarz wie, jak udrożnić psu nos, by nie uszkodzić delikatnych struktur i nie wepchnąć ciała obcego głębiej. Może też uspokoić psa farmakologicznie. 

Psu leci krew z nosa

Przyczyn krwotoku z nosa u psa może być wiele. Należą do nich między innymi urazy mechaniczne, choroby dróg oddechowych, stany zapalne, ciała obce, pasożyty, zaburzenia krzepnięcia, choroby zębów, nadciśnienie, polipy czy nowotwory. Jeśli Twój pies krwawi z nosa, zachowaj spokój, aby nie przekazywać zdenerwowania zwierzęciu: podniesione ciśnienie nie pomoże w stłumieniu krwawienia. Aby zatamować krwotok, delikatnie przyłóż do nosa chusteczkę higieniczną lub wacik. Sprawdź, czy nie odkryjesz jakiejś rany. Możesz psu zrobić zimny okład, przykładając zwilżoną szmatkę na grzbiet nosa. Jeśli krwawienie nie ustaje, zabierz psa do najbliższej kliniki weterynaryjnej.

Krew z nosa u psa: stawianie diagnozy

Postawienie prawidłowej diagnozy wymaga czasem przeprowadzenia badania rynoskopowego, czyli obejrzenia jam nosowych za pomocą endoskopu, dlatego wybrany przez Ciebie lekarz musi dysponować odpowiednim sprzętem. Dzięki temu nieinwazyjnemu badaniu laryngologicznemu weterynarz jest w stanie zajrzeć głębiej, a także pobrać próbkę do badania histopatologicznego. Być może konieczne będą ogólne badania krwi, analiza czynników krzepnięcia, pomiar ciśnienia, test na choroby odkleszczowe czy USG jamy brzusznej. W poszukiwaniu przyczyny krwotoku z psiego nosa weterynarz zada Ci szereg pytań.

Dobrze, jeśli będziesz na nie przygotowany i zwrócisz uwagę na poszczególne objawy:

  • rodzaj wydzieliny – świeża krew czy ropny lub śluzowaty wypływ
  • czas trwania i intensywność krwawienia
  • ewentualnie podawane leki 
  • czy krwawienie pojawiło się w jednej czy w obu dziurkach nosowych
  • czy oprócz krwi z jamy nosowej pojawiły się dodatkowe objawy, np. kichanie, pociąganie nosem, brzydki zapach z jamy ustnej lub z nosa, głośne oddechem, furczenie czy świst z nosa
  • czy pies cierpi na utratę apetytu, jest osowiały lub ma czarne stolce

Ważne Jeśli próby udzielenia psa pierwszej pomocy nie przynoszą skutku, zabierz psa do weterynarza, jeszcze z drogi informując go o nagłym przypadku. Lekarz będzie mógł przygotować gabinet.
 

Skręt żołądka

Rozszerzenie i skręt żołądka u psa to nagły stan bezpośrednio zagrażający życiu czworonoga. Dochodzi do niego na skutek nagromadzenia się w żołądku powietrza połykanego wraz z pokarmem i gazów powstających podczas fermentacji węglowodanów. Rozdęty żołądek obraca się wokół własnej osi, uniemożliwiając odpływ gazów i treści pokarmowej do jelit lub przełyku. Obrócony żołądek zaczyna uciskać na przeponę, co utrudnia psu oddychanie. Blokuje także dopływ krwi do jelit, wątroby i nerek, co powoduje niedotlenienia tkanek. Do krwiobiegu zwierzaka uwalniane są toksyny, czasem dochodzi również do przemieszczenia śledzony oraz do krwotoku i zakrzepicy. Ostry stan prowadzi do wstrząsu, martwicy żołądka i śmierci psa. Okres czasu od wystąpienia symptomów do śmierci zwierzęcia zależy od stopnia przekręcenia organu – czasem jest to pełen obrót o 180 °, innym razem tylko częściowy, ale na reakcje masz najwyżej 2-3 godziny. Skręt żołądka wymaga natychmiastowej interwencji weterynaryjnej i przeprowadzenia operacji.
Pamiętaj W przypadku skrętu żołądka nie istnieją żadne inne metody ratowania życia niż przeprowadzenie operacji. Prawie połowa psów umiera mimo ingerencji chirurgicznej.

Rany po ugryzieniu

Jeśli Twój pies został pogryziony, sprawdź, czy rany są poważne. W przypadku gdy Twój pies silnie krwawi lub ma otwarte złamanie kości, musisz postarać się jak najszybciej zatamować krwawienie, robiąc opatrunek uściskowy. Zabezpiecz rany sterylna gaza i bandażem i zabierz psa do weterynarza, który będzie musiał oczyścić zranienia i w razie potrzeby zaszyć.  
Ważne Pies znajdujący się w szoku lub cierpiący na silne bole, może instynktownie próbować kąsać. Zanim zacznie oględziny jego stanu załóż mu dla pewności kaganiec lub opaskę na pysk.
 

Omdlenie psa: pierwsza pomoc przy utracie przytomności

Utrata przytomności u psa może mieć liczne przyczyny, między innymi problemy kardiologiczne, zaburzenia poziomu glukozy czy padaczkę. Pierwsza pomoc w przypadku omdlenia polega na przeniesieniu psa do pomieszczenia o przyjemnej temperaturze i z właściwą wentylacją. Jeśli ma drgawki epileptyczne, zadbaj o to, żeby się o nic nie uderzył czy skaleczył. W przypadku cukrzycy utratę przytomności może wywołać gwałtowny spadek cukru. Najlepiej, jeśli masz wtedy możliwość zbadania poziomu cukru podręcznym glukometrem. Wcierając np. miód w dziąsła lub wewnętrzną stronę policzka, możesz uratować psu życie. 

Pierwszy pomoc przy wypadku drogowym 

Jeśli pies uległ potraceniu przez auto, prawdopodobieństwo obrażeń wewnętrznych i zewnętrznych jest wysokie. Dlatego musisz działać delikatnie, ale stanowczo i szybko, aby pies nie próbował w szoku uciec. Złamanie otwarte powinieneś zabezpieczyć dezynfekując je i owijając czystym skrawkiem tkaniny, a następnie usztywnić kończynę przy użyciu patyka lub deseczki oraz obandażować. Krwawienie żylne (ciemna krew) możesz zatamować zakładając opatrunek uciskowy powyżej rany. Niebezpieczne krwawienie tętnicze (jasna krew) trzeba zatamować jak najwyżej rany i niezwłocznie udać się do weterynarza. Aby przenieść rannego psa do samochodu lub w bezpieczne miejsce, możesz użyć koca lub kurtki jako prowizorycznych noszy. Jeśli doszło do zatrzymania krążenia, przystąp do reanimacji.

Dobrze wiedzieć Wszelkie informacje na temat traktowania i obchodzenia się ze zwierzętami są zawarte w Ustawie z dnia 21 sierpnia 1997r. o ochronie zwierząt. Każdy, kto potrąci zwierzę, jest zobowiązany do zatrzymania się i udzielenia mu pierwszej pomocy lub wezwania lekarza weterynarii, policji czy organizacji ochrony zwierząt. 



Kiedy reanimować psa?

W przypadku zatrzymania funkcji życiowych tylko natychmiastowa reakcja może pomóc uratować zwierzę. Jeśli Twój pies jest nieprzytomny, ustała u niego praca serca czy oddech, musisz przystąpić do reanimacji. Lepiej podjąć czynności resuscytacyjne niż ich zaniechać, bo ryzyko zaszkodzenia psu jest niewielkie, za to szansa pomocy olbrzymia. Na ocenę stanu zwierzęcia masz w praktyce tylko 15-20 sekund.

Aby stwierdzić, czy resuscytacja jest konieczna, sprawdź poniższe parametry:

  1. praca serca: przyłóż ucho do klatki piersiowej psa tuż za łokciem. Jeśli pies nie jest kontuzjowany, wybierz stronę lewą, ale nie zmieniaj pozycji ciała psa po wypadku.
  2. tętno: przyłóż dwa palce po wewnętrznej stronie uda w okolicy pachwiny.
  3. oddech: obserwuj ruchy klatki piersiowej i brzucha, możesz też przyłożyć lusterko w okolice nozdrzy, aby stwierdzić, czy zaparuje

Reanimacja psa: co zrobić, jeśli ustały oddech i krążenie?

Reanimacja psa polega na wykonywaniu 100 - 120 mocnych uciśnięć klatki w ciągu jednej minuty. Klatkę piersiową powinieneś uciskać do ⅓-½ głębokości, po 15-30 uciśnięć na cykl. Po każdym cyklu wykonujesz dwa wdechy, z których każdy trwa mniej więcej sekundę. Jeśli Twój pies ma okrągłą klatkę, powinieneś uciskać klatkę piersiową w najwyższym jej punkcie. Jeśli klatka jest głęboka, wybierz miejsce tuż nad sercem. Z reguły masaż serca wykonuje się w pozycji bocznej, tylko psy z płaską klatką piersiową (np. buldogi) reanimuje się w pozycji grzbietowej, uciskając klatkę tuż nad sercem.

Jak reanimować psa?

Sztuczne oddychanie

  1. Ułóż psa w pozycji bocznej ustalonej na prawym boku.
  2. Sprawdź, czy w pysku nie zalega krew, ślina lub ciało obce.
  3. Jeżeli pysk jest wolny, wyciągnij psu język, czasem spowoduje to samoistne złapanie oddechu.
  4. Zamknij pysk psa, szczelnie obejmując go dłońmi i zacznij wtłaczać powietrze. Możesz też złożyć rękę w rulon, przystawić do nosa psiaka i tamtędy wdmuchiwać powietrze ok. 5-6 razy.
  5. Jeżeli nadal zwierzę nie oddycha, a wyczuwasz bicie serca, ponów sztuczne oddychanie.


Masaż serca u psa

  1. Połóż obie ręce - dłoń na dłoni - na klatce piersiowej w okolicy serca (między 3 a 6 żebrem, tuż za lewym łokciem). Jeśli reanimujesz małego psa przyłóż dwa palce.
  2. Uciskaj serce ok. 15-30 razy.
  3. Następnie wdmuchnij 2-3 razy powietrze do nozdrzy psa.
  4. Powtarzaj te czynności do upłynięcia dwóch minut.
  5. Sprawdź, czy pies oddycha.
  6. Jeżeli nadal nie oddycha, powtórz masaż serca wraz ze sztucznym oddychaniem do uzyskania efektu lub do przybycia lekarza weterynarii czy dojazdu do kliniki weterynaryjnej.
  7. Po zakończonej sukcesem reanimacji zabierz psa jak najprędzej do weterynarza w celu wykonania koniecznych badań. 


Reanimacja i resuscytacja psa – różnice Różnica między reanimacją a resuscytacją psiego pacjenta polega na efekcie końcowym. Resuscytacja ma na celu odzyskanie naturalnego krążenia krwi i oddechu. Reanimacja powinna zakończyć się także odzyskaniem przytomności.

Pozycja boczna ustalona u psa

Jeśli Twój pies jest kontuzjowany, najpierw ustal po której stronie, a następnie obróć psa tak, aby rany były na wierzchu i nie musiał na nich leżeć. Aby ranne zwierzę miało wygodnie, najlepiej podłożyć koc lub ubranie. Jeśli Twój zwierzak jest w szoku, nie reaguje lub potrzebuje resuscytacji, połóż go na prawym boku. Umieść koc lub poduszkę pod miednicą. Ułóż głowę i kręgosłup w linii prostej. Jeśli pies jest nieprzytomny, otwórz mu pysk i wystaw język, aby mógł swobodnie oddychać. Głowa musi znajdować się w najniższym punkcie. Pozycja boczna ustalona u psa jest ważna, aby zwierzę nie zakrztusiło się i nie udusiło wymiocinami.

Transport do lecznicy

Jeśli masz małego psa, możesz go do samochodu zanieść na rękach. Dużego czworonoga powinieneś przewozić w klatce. Jeśli nie masz takiej możliwości, musisz zadbać o to, aby przestraszone lub zaszokowane zwierzę nie wyskoczyło z samochodu, kiedy na parkingu otworzysz drzwi samochodu. Jeśli istnieje ryzyko urazu kręgosłupa, powinieneś przewozić psa na twardym podłożu, aby nie pogłębić urazu. Dobrze jest poinformować lekarza weterynarii jeszcze zanim dotrzesz na miejsce o nagłym wypadku, aby mógł się przygotować na pilna interwencje.
Na cztery ręce Jeśli to możliwe, zorganizuj pomocnika, który zatroszczy się o kontakt z weterynarzem, podczas gdy Ty będziesz udzielał psu pierwszej pomocy. 



Kurs pierwszej pomocy u psa


Idealną formą przygotowania na efektywne próby ratowania naszych zwierzaków są kursy pierwszej pomocy. Większe gabinety weterynaryjne organizują takie szkolenia stacjonarnie. Dość rozpowszechnione są także seminaria online.

Dobry kurs pierwszej pomocy dla psów obejmie oprócz profilaktyki zagrożeń przede wszystkim:

  • podstawowe zasady pierwszej pomocy
  • opatrywanie ran
  • wypadki komunikacyjne i urazy
  • zabiegi resuscytacyjne / reanimacyjne
  • zadławienia i dolegliwości układu pokarmowego
  • odmrożenia, oparzenia, użądlenia, udar cieplny
  • zatrucia
  • położnictwo i opiekę nad szczeniętami



Podsumowanie

Im lepiej się przygotujesz na sytuacje zagrażające życiu psa, tym efektywniej pomożesz mu w nagłych przypadkach i łatwiej zachowasz spokój. Znane Ci normalne parametry życiowego Twojego czworonoga pomogą Ci właściwie ocenić powagę sytuacji, a dobrze wyposażone apteczki w domu i samochodzie zapewnia Ci szybki dostęp do narzędzi, leków i materiałów, niezbędnych do udzielania pierwszej pomocy psu.

 

Wyjaśnienie
Przedstawione tu treści służą wyłącznie celom informacyjnym. Nie stanowią one rekomendacji ani promocji opisanych lub wspomnianych metod diagnostycznych, leczenia lub leków. Artykuł nie gwarantuje kompletności ani aktualności, dokładności przedstawionych informacji. Artykuł w żaden sposób nie zastępuje profesjonalnej porady lekarza weterynarii i nie powinien być wykorzystywany jako podstawa do niezależnej diagnozy lub rozpoczęcia, modyfikacji lub przerwania leczenia jakiegokolwiek schorzenia zwierzęcia. Zawsze konsultuj się z lekarzem weterynarii, jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości dotyczące zdrowia Twojego zwierzęcia!