Epilepsja u psów to poważne schorzenie neurologiczne, które objawia się atakami drgawkowymi. Istnieją różne przyczyny i rodzaje padaczki, w tym strukturalna, metaboliczna i idiopatyczna. Kluczowym elementem w opiece nad psem z epilepsją jest prawidłowa diagnoza i leczenie, które może obejmować leki przeciwdrgawkowe lub naturalne metody, takie jak olej CBD. Ważna jest również odpowiednia dieta i eliminacja czynników mogących wywoływać ataki. Odpowiednia opieka i terapia mogą znacznie poprawić jakość życia psów z epilepsją.

Kto choć raz przeżył atak padaczkowy u psa, nigdy nie zapomni tego widoku. Niekontrolowane drgawki i nieprzewidywalność ataków są trudne do zniesienia. Wraz z diagnozą epilepsji u psa pojawiają się pytania: Czy mogę psu pomóc? Jakie są rokowania? Pewne jest jednak, że stabilny układ odpornościowy oraz odpowiednia terapia są nieuniknione, aby zapewnić epileptykowi dobrą jakość życia.


Co to jest epilepsja u psa: kiedy w mózgu wrze

Pojęcie „epilepsja” pochodzi od starogreckiego słowa epílēpsis i oznacza „najazd, napad”. To pojęcie mówi już samo za siebie, bo ta ciężka choroba neurologiczna charakteryzuje się właśnie atakami. Gwałtowne i nawracające drgawki, spowodowane są przejściowymi zaburzeniami funkcji mózgu, a konkretnie nieprawidłową aktywnością komórek nerwowych kory mózgowej. W zdrowym organizmie neurony przekazują sobie informacje za pomocą impulsów elektrycznych. W wyniku ich nadmiernego pobudzenia dochodzi do zakłóceń w przekazywaniu impulsów i do wyładowania. Przypomina to spięcie w instalacji elektrycznej, które ogranicza się do niewielkiego obszaru lub rozszerza się na cały mózg. Dochodzi do samorzutnych wyładowań bioelektrycznych, a na nadmiar energii elektrycznej mózg reaguje napadem padaczkowym. Przy każdym takim napadzie komórki nerwowe u psa obumierają. 

Przyczyny padaczki u psa

Padaczka u psów może mieć rozmaite przyczyny i przybiera bardzo zróżnicowane formy, klasyfikowane w zależności od punktu widzenia. Jedne źródła rozróżniają padaczkę objawową i idiopatyczną, inne wymieniają postać pierwotną, wtórną i reaktywną, jeszcze inne rozróżniają napady uogólnione i ogniskowe, czyli częściowe.

Prawdopodobnie najbardziej rozpowszechniona klasyfikacja rozróżnia trzy formy padaczki:

  1. Padaczka strukturalna ma rozpoznawalne podłoże, a swoja nazwę zawdzięcza widocznym zmianom w strukturze mózgu, stwierdzonym podczas badania MRT lub CT.  To odmiana epilepsji natury „mechanicznej“, której etiologia leży w urazach czaszki, krwotoku, guzach czy zapaleniu opon mózgowych. Cierpiące na ten rodzaj padaczki psy mają również między atakami inne dolegliwości neurologiczne. Padaczka strukturalna jest zwykle odwracalna po znalezieniu przyczyny i jej usunięciu.
  2. W przypadku padaczki metabolicznej przyczyna również jest znana, ale tkwi w problemie organicznym. Ataki epileptyczne pojawiaj się wtedy w wyniku zaburzeń metabolicznych, zatrucia, zbyt niskiego ciśnienia, niedoczynności nerek lub wątroby oraz hipoglikemii, czyli obniżonego poziomu cukru we krwi. Przyczyny metaboliczne epilepsji u psa można ustalić, wykonując pełną morfologię krwi, w tym badania równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitowej oraz test czynnościowy wątroby.
  3. Epilepsja pierwotna to najbardziej tajemnicza forma padaczki, w środowisku lekarskim określana mianem idiopatycznej, czyli dolegliwości o nieznanej przyczynie. U psa nie można stwierdzić zaburzeń metabolicznych czy nieprawidłowości w strukturze mózgu, które mogłyby wyjaśnić obecność napadów drgawek. Między atakami czworonogi nie przejawiają również żadnych objawów klinicznych i wydają się cieszyć dobrym zdrowiem. Z braku dowodów naukowych weterynarze operują często określeniem „padaczki dziedzicznej”, sugerującej podłoże genetyczne. 


Padaczka idiopatyczna Pojęcie „idiopatyczny” to przymiotnik, oznaczający „powstający spontanicznie albo mający niejasne lub nieznane podłoże”. Pochodzi z greckiego ἴδιος (idios) – własny + παθος (pathos) – cierpienie, czyli w wolnym tłumaczeniu



Objawy padaczki u psa

Jeśli twój pies cierpi na padaczkę idiopatyczną, napady będą się powtarzać - zwykle bez żadnego rozpoznawalnego związku i z różnym stopniem nasilenia. Ataki padaczki u psa prawie zawsze występują w domu, w znajomym otoczeniu i pojawiają się głównie wtedy, gdy pies odpoczywa. Napady epileptyczne nie mają zatem związku z wysiłkiem fizycznym – sportem, myślistwem czy treningiem. W zależności od intensywności choroby skurcze mogą trwać zaledwie kilka sekund lub kilka minut: od prawie niezauważalnych aż po długie, silne wstrząsy. Przeciętnie atak padaczkowy mija w przeciągu dwóch minut. 

Bokser na łące
Prawie zawsze psy dostają ataków padaczki w domu, głównie podczas odpoczynku, nie mają zatem związku z wysiłkiem fizycznym czy stresem.

Rodzaje ataków padaczkowych u psa

Epilepsja u psa najczęściej kojarzona jest z drgawkami, ale istnieją także ataki bezdrgawkowe, nierzadko przez opiekunów ignorowane lub niezauważane. Aby właściwie rozpoznać objawy padaczki u psa, należy wiedzieć, że ataki epileptyczne wcale nie musza być intensywne i dramatyczne.

Istnieją dwa rodzaje ataków:

  • petit mal
  • grand mal

Petit mal: mały atak padaczkowy


Petit mal to atak bezdrgawkowy, który trwa zazwyczaj bardzo krótko i nie wywołuje typowych symptomów – pies nie traci przytomności. Mały napad padaczkowy powoduje zwykle tylko chwilowy zanik świadomości: pies zastyga w bezruchu, traci kontakt z otoczeniem i staje się nieobecny. Może wykonywać bezwiednie niewielkie ruchy kończynami, czasami także drgają mu mięśnie. 

Grand mal: duży atak padaczkowy


Grand mal to napad duży, nazywany inaczej toniczno-klonicznym. Pies traci przytomność i upada na bok. Mięśnie ulegają silnemu napięciu, głowa odgina się do tyłu, a z pyska cieknie spieniona ślina. Oczy mogą czasem zezować, a spojrzenie jest puste spojrzenie, nieobecne. Pojawiają się drgawki łap i głowy. Napady mogą obejmować całe ciało lub tylko niektóre jego części: pysk, ucho, łapę. Istnieją napady są toniczne, co oznacza, że dotknięte chorobą mięśnie pozostają przez jakiś czas pod stałym napięciem, a dotknięte części ciała sztywnieją. Czasem pojawia się tylko atak kloniczny, czyli krótkie następujące po sobie konwulsje. W wyniku skurczów może dojść do przegryzienia języka, mimowolnego oddania moczu lub stolca. 

Co się dzieje w głowie psa podczas ataku padaczki?

W obrębie mózgu komórki komunikują się między sobą, wydzielając neuroprzekaźniki, czyli cząsteczki przenoszące informacje między neuronami. Podczas trwania drgawek dochodzi do zaburzeń elektrolitowych w błonach neuronów i zwiększa się zapotrzebowanie na glukozę oraz tlen. Te deficyty nie są kompensowane przez organizm, co prowadzi do zakwaszenia i uszkodzenia neuronów. Innymi słowy: niedobór glukozy i tlenu w komorkach powoduje ich obumieranie.

Padaczka u psa: objawy

Typowe symptomy padaczki u psa to:

  • utrata przytomności
  • upadek
  • gwałtowne skurcze mięśni całego ciała
  • ślinotok
  • wymioty
  • dźwięki (skomlenie, szczekanie, wycie)
  • oddawanie moczu lub kału

Atak padaczkowy u psa: 4 fazy

Napad padaczkowy to skomplikowany proces, który weterynarze dzielą na cztery fazy:

  1. Faza zwiastunowa trwa od kilku minut do kilku godzin przed atakiem. Pies gwałtownie zmienia swoje zachowanie, staje się nadpobudliwy i natarczywie szuka kontaktu lub wręcz przeciwnie: jest osowiały i ignoruje zawołania.
  2. Aura poprzedza właściwy napad i trwa zaledwie kilka chwil. W tej fazie pies pada bezwładnie na ziemię, jego łapy sztywnieją, a oddech zostaje wstrzymany. Zwierzę jest nadal przytomne, ale zdarza się, że ma złudzenia, takie jak przelatująca mucha. Może wtedy pies kłapać, usiłując ją złapać.
  3. Napad właściwy to kilkuminutowe drgawki u psa, połączone z niekontrolowanymi ruchami łap przypominającymi bieg lub pływanie. Zwierzę traci przytomność, ale może wydawać odgłosy i kłapać szczęką. Jego ciało gwałtownie zgina się w pół i prostuje, stwarzając iluzję, jakby pies chciał wstać. Świadomość wraca dopiero, kiedy atak mija. 
  4. Faza postiktalna (popadaczkowa) może trwać – w zależności od intensywności ataku - od paru godzin do pięciu dni. Pies jest oszołomiony, może się zataczać i mieć problem z nietrzymaniem moczu lub kału. Czasem zwierzę odmawia przyjęcia pokarmu lub wody, a niekiedy staje się również agresywne. Przy szczególnie silnych atakach dochodzi do trwających kilka godzin powikłań, takich jak niedowład lub ślepota.


Ważne Jeżeli objawy utrzymują się dłużej, niezbędna jest wizyta u weterynarza, bo mogło dojść do trwałych uszkodzeń mózgu.

Co robić, gdy pies ma atak padaczki?

Doświadczeni opiekunowie, od dawna żyjący z czworonożnym epileptykiem, z czasem reagują rutynowo na atak padaczki u swojego psa. Dla właścicieli nieobytych z tą ciężką chorobą każdy napad epilepsji to zwykle duży szok. Aby nauczyć się opanowanych reakcji, warto wydrukować poniższą instrukcje i czytać ją od czasu do czasu.

Co należy robić podczas napadu drgawek u psa?

  • Zachowaj spokój: za wszelka cenę spróbuj opanować zdenerwowanie, w panice możesz zrobić niepotrzebne błędy
  • Spójrz na zegarek: Długość trwania napadu jest ważną informacją dla weterynarza weterynarii.
  • Poproś o pomoc: Jeśli jest przy Tobie druga osoba, poproś ją o nagranie ataku komórką.
  • Nie wyciągaj psu języka: Zwierzę może się skaleczyć w język, ale się nim nie udusi, niewykluczone jednak, że podczas ataku dotkliwie Cię pogryzie.
  • Nie wkładaj nic do pyska: To samo dotyczy prób wkładania przedmiotów do pyska, „żeby pies nie przygryzł sobie języka”. 
  • Zadbaj o bezpieczeństwo: odsuń zwierzaka od mebli, aby się nie poobijał podczas silnych drgawek. Usuń przedmioty, które trącone mogłyby stworzyc zagrożenie.
  • Ułóż psa na podłodze: Jeżeli pies znajduje się na kanapie lub przy schodach, z których mógłby spaść, przełóż go na podłogę. W innym przypadku nie podnoś i nie przytulaj zwierzęcia. Możesz go przenieść tylko wtedy, gdy drgawki jeszcze nie nastąpiły.
  • Zamortyzuj wstrząsy: Podłuż psu poduszkę pod głowę i delikatnie przytrzymaj, dopóki nie odzyska świadomości.
  • Ogranicz źródło światła i hałasu: Wyłącz lampy, zasłoń okna, zgaś radio i telewizor. Intensywne światło i migające obrazy mogą wydłużyć atak. Głośne dźwięki mogą być dla pacjentów neurologicznych bolesne. 
  • Odizoluj „gapiów”: Inne zwierzęta, dzieci czy „zbędnych” domowników najlepiej odizolować od psa, który ma atak padaczki. Wprowadzą tylko chaos i nerwową atmosferę.
  • Schłodź ciało: Atak padaczki u psa trwający dłużej niż 2-3 minuty może spowodować przegrzanie organizmu. Spróbuj schłodzić zwierzaka, kładąc na nim ręcznik zwilżony zimną wodą.
  • Podaj leki: Jeśli Twój pies ma przepisane przez weterynarza leki przeciwdrgawkowe, możesz mu je podać doodbytniczo.
  • Zasięgnij rady medycznej: Jak tylko atak ustąpi, zadzwoń do lekarza weterynarii, nawet jeśli pies będzie zachowywał się normalnie. Skonsultuj się z nim koniecznie, jeśli napad padaczki będzie dłuższy niż dwie minuty lub powtórzy się w ciągu kolejnych 24 godzin.

Checklista: Instrukcja zachowania podczas ataku padaczki u psa
Dobra rada W opiece nad psem-epileptykiem pomoże Ci prowadzenie dzienniczka, w którym będziesz notować informacje o każdym ataku i sytuacji, która go poprzedzała (np. zabawa, stres, sen, hałas). Na tej podstawie weterynarzowi będzie łatwiej zdiagnozować przyczynę napadów i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Golden retriever i berneński pies pasterski
Epilepsja może dotknąć psy rasowe i kundelki, ale golden retriever i berneński pies pasterski należą do ras predysponowanych.

Pies po ataku padaczki

Zachowanie psa po ataku padaczki zależy od tego, jak silny był napad. Jeśli przebiegł łagodnie, pies wkrótce wstanie i po krótkim czasie zacznie zachowywać się zupełnie normalnie, nie pamiętając o całym zajściu ani nie odczuwając bólu. Natomiast po ciężkim ataku choroby zwierzę potrzebuje czasami godzin, a sporadycznie nawet kilku dni, żeby do siebie dojść. Aby uspokoić psa po ataku padaczki, zapewnij mu cichy kat, najlepiej w półmroku oraz dostęp do świeżej wody. Pamiętaj, że w zależności od tego, jak długo trwa, skurcz może zagrażać życiu. 

Warto wiedzieć Niektóre psy podczas ataku padaczki cierpią na ślinotok oraz niekontrolowane wydalanie. Zabezpiecz się zawczasu, jeżeli ta przypadłość dręczy również Twojego pupila, przygotowując odpowiednio wcześniej ceratę lub stary ręcznik. 



Diagnoza: jak weterynarz rozpoznaje padaczkę?

Zanim weterynarz mogli postawić jasną diagnozę, musi przeprowadzić szereg testów, aby wykluczyć strukturalną lub metaboliczną postać padaczki, ale także wyeliminować inne choroby o podobnych objawach (np. omdlenie). Nie ma standardowej procedury pozwalającej na rozpoznanie padaczki idiopatycznej – rozpoznanie stawia się na podstawie prostego, choć długotrwałego procesu eliminacji. Jeśli specjalista nie stwierdzi zmian strukturalnych w mózgu ani nieprawidłowych wyników krwi, musi przyznać się do porażki i powiedzieć właścicielowi psa, że przyczyna jest nieznana lub uwarunkowana genetycznie.

Leczenie padaczki u psa

Padaczka pierwotna – czyli ta, której przyczyn medycyna nie zna – jest w znakomitej większości przypadków nieuleczalna. Ale za pomocą leków można ataki epilepsji u psa osłabić lub stłumić. Pies musi je najczęściej przyjmować do końca życia, zwłaszcza jeśli ataki zdarzają się częściej niż raz w miesiącu. Z powodu niepożądanych i silnych skutków ubocznych opiekunowie psich epileptyków coraz częściej szukają jednak rozwiązania w medycynie naturalnej.

Luminal & lewetyracetam: leki na padaczkę u psa

W terapii psiej padaczki stosuje się tradycyjnie fenobarbital i sole bromu. Leki te maja na celu stłumienie ataków padaczki, ale czesto udaje im się najwyzej wydluzyc okres miedzy napadami lub lekko oslabic ich intensywnosc atakow. Fenobarbital – znany również jako Luminal – jest często podawany razem z bromkiem potasu, ale oba lekarstw mogą być stosowane również samodzielnie.

Działania niepożądane, jakie mogą wystąpić u psów, otrzymujących bromek potasu, obejmują:

  • wzmożony apetyt 
  • zwiększone pragnienie 
  • nadprodukcja moczu 
  • brak apetytu 
  • wymioty 

W przypadku fenobarbitalu, który wchodzi często w skład mikstur i kropli o działaniu nasennym i uspokajającym, może dojść u psa do senności, osłabienia aktywności, dezorientacji, depresji, omamów czy zawrotów głowy. Przyjmowanie leku przez dłuższy czas może osłabiać jego działanie. Nowszym lekiem, przepisywanym w terapii epilepsji u psa jest lewetyracetam. Ten lek przeciwdrgawkowy jest jednak jeszcze słabo poznany i przebadany u zwierząt. Wstępne wyniki badania sugerują, że nie nadaje się do długotrwałej terapii. Leki przeciwdrgawkowe działają toksycznie na wątrobę i nerki.

Fenobarbital czy sole bromu?

W roku 2012 przeprowadzono badania porównujące oba preparaty - fenobarbital i sole bromu Obie substancje spowodowały znaczące zmniejszenie liczby napadów drgawkowych, ich długości i nasilenia. Po sześciu miesiącach w obu grupach pacjentów okresy międzydrgawkowe uległy znaczącemu wydłużeniu. Jednak stopień eliminacji drgawek był istotnie wyższy u psów otrzymujących fenobarbital (85%) w porównaniu z tymi otrzymującymi sole bromu (52%). Również odsetek zwierząt, u których długość napadów drgawek uległa skróceniu, był wyższy w przypadku psów leczonych fenobarbitalem niż solami bromu.
Źródło: Boothe DM, Dewey C, Carpenter DM. Comparison of phenobarbital with bromide as a first-choice antiepileptic drug for treatment of epilepsy in dogs. J Am Vet Med Assoc 2012;240(9):1073-1083.

Nadzieja w cannabis: olej CBD dla psa na padaczkę

Duże nadzieje w leczeniu psiej epilepsji badacze pokładają w oleju CBD. Badania przeprowadzone w roku 2019 na Colorado State University stwierdziły wysoka skuteczność cannabidiolu. Aż u 89% badanych psów, które przez 12 tygodni otrzymały olej z konopi, zmniejszyła się częstotliwość występowania ataków padaczki. Przebadano w sumie 26 psów z idiopatyczną padaczką, losowo przydzielonych na dwie grupy: jednej podawano CBD, druga otrzymywała placebo. Zauważono, że istnieje wyraźny związek między stopniem redukcji drgawek, a stężeniem CBD we krwi. Badania nad cannabidiolem nadal trwają. Olejek CBD jest wytwarzany z konopi, ale nie ma działania psychoaktywnego, bo z natury zawiera 0,3% lub mniej THC. Cannabidiol nie jest marihuaną.


Padaczka u psa: rokowania

Ataki padaczki u psa, bezpośrednio prowadzące do śmierci zwierzęcia są niezwykle rzadkie, choć im dłużej trwa napad, tym bardziej temperatura ciała psa może wzrosnąć. Pies miewa wtedy problemy z oddychaniem, a ryzyko uszkodzenia mózgu rośnie. Niezaprzeczalnym faktem jest jednak obumieranie komórek nerwowych przy każdym ataku, negatywnie wpływające na cały organizm. Eksperci szacują, że padaczka u psów skraca im życie o około dwóch lat. Im słabsza kontrola i wyższa częstotliwość napadów, tym krótszy czas przeżycia. 

Co możesz zrobić dla psa-epileptyka?

Choć przyczyny epilepsji nie są znane, możesz wspierać swojego czworonoga na rozmaite sposoby, zapewniając mu maksymalnie zdrowe życie.

  • Mikroelementy:Unikaj niedoboru witamin, minerałów i kwasów tłuszczowych. U niektórych psów poziom niektórych mikroelementów we krwi jest zbyt niski, a organizm potrzebuje ich do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego.
  • Dodatki syntetyczne: Sztuczne dodatki do żywności, takie jak konserwanty, barwniki, emulgatory czy spulchniacze – mogą być nie tylko powodem alergii, ale również padaczki. Unikaj jedzenia niskiej jakości. Zbilansowana dieta może pomóc zmniejszyć częstość napadów padaczkowych.
  • Karma bezzbożowa: Gluten, czyli grupa białek w ziarnach zboża, rozkłada się podczas trawienia na polipeptydy, które są w stanie przekroczyć barierę krew-mózg i połączyć się z receptorami opioidowymi w mózgu. Według badań amerykańskich, gluten jest częściowo odpowiedzialny za niektóre formy padaczki, dlatego dla pewności powinieneś wybrać dla swojego czworonoga karmę bezzbożową. Źródło: The gluten syndrome: A neurological disease, opublikowano w “Medical Hypotheses” (2009)

Czy są rasy częściej dotknięte padaczką?

Epilepsja może dotknąć psa każdej rasy, nie oszczędza także kundelków. Eksperci szacują, że na całym świecie około 1 procent psów cierpi na padaczkę idiopatyczną. Inne źródła podają liczbę od 0,5 do 5 procent. Istnieją jednak rasy predysponowane, u których odsetek ten jest znacznie wyższy. Genetyczne podłoże tej choroby potwierdzają analizy rodowodowe i badania hodowlane, dlatego niezmiernie ważne jest wykluczenie dotkniętych chorobą osobników z dalszej hodowli.

Do ras, szczególnie narażonych na wystąpienie padaczki pierwotnej, należą:

  • beagle
  • bernardyny
  • berneńskie psy pasterskie
  • boksery
  • dalmatyńczyki
  • golden retrievery
  • jamniki
  • labradory
  • owczarki niemieckie
  • owczarki belgijskie tervueren
  • owczarki collie
  • pudle
  • szpice



Podsumowanie

Diagnoza padaczki u psa oznacza dla opiekunów duży szok, ale nie jest wyrokiem śmierci. Wtórne formy epilepsji są zwykle uleczalne, jeśli przyczyna je wywołująca zostanie znaleziona i usunięta. Ale również dla idiopatycznych form padaczki u psa istnieją różne możliwości terapii. W ostatnim czasie na znaczeniu zyskują alternatywne metody leczenia, zwłaszcza za pomocą cannabidiolu. Jeśli organizm czworonoga pozytywnie zareaguje na wybraną opcję, pies z padaczka może normalnie i szczęśliwie żyć.

Padaczka u psów: pytania i odpowiedzi

Czym jest epilepsja u psów? 

Epilepsja u psów to chroniczne schorzenie neurologiczne, charakteryzujące się nawracającymi atakami drgawkowymi. Może być spowodowana różnymi czynnikami, w tym genetycznymi, metabolicznymi, lub strukturalnymi zmianami w mózgu.

Jakie są przyczyny epilepsji u psów? 

Przyczyny padaczki u psów mogą być różnorodne, w tym padaczka strukturalna (spowodowana widocznymi zmianami w mózgu), metaboliczna (wynikająca z problemów wewnętrznych ciała) oraz idiopatyczna (o nieznanej przyczynie).

Jakie są objawy padaczki u psów? 

Typowymi symptomami są utrata przytomności, upadek, gwałtowne skurcze mięśni całego ciała, ślinotok, wymioty, a czasem oddawanie moczu lub kału.

Co robić, gdy pies ma atak padaczki? 

Podczas ataku padaczki należy zachować spokój, obserwować czas trwania napadu, zapewnić bezpieczeństwo psa, ograniczyć stymulację sensoryczną i po ataku skontaktować się z weterynarzem.

Czy padaczka u psów jest uleczalna? 

Choć padaczka idiopatyczna jest zazwyczaj nieuleczalna, odpowiednie leczenie może znacznie zmniejszyć częstotliwość i intensywność ataków. W przypadku padaczki wtórnej, leczenie podstawowej przyczyny może przynieść poprawę.

Jakie leki są stosowane w leczeniu padaczki u psów? 

Do leczenia epilepsji u psów często stosuje się leki przeciwdrgawkowe, takie jak fenobarbital czy lewetyracetam. W niektórych przypadkach, rozważa się także użycie oleju CBD.

Czy epilepsja skraca życie psa? 

Chociaż ataki epileptyczne są rzadko bezpośrednią przyczyną śmierci, mogą wpływać na ogólny stan zdrowia psa. Z właściwą opieką i leczeniem, psy z padaczką mogą prowadzić długie i szczęśliwe życie.

Czy istnieją rasy psów bardziej predysponowane do padaczki?

Tak, niektóre rasy, takie jak beagle, labradory, golden retrievery, owczarki niemieckie, są bardziej narażone na padaczkę idiopatyczną.

Wyjaśnienie
Przedstawione tu treści służą wyłącznie celom informacyjnym. Nie stanowią one rekomendacji ani promocji opisanych lub wspomnianych metod diagnostycznych, leczenia lub leków. Artykuł nie gwarantuje kompletności ani aktualności, dokładności przedstawionych informacji. Artykuł w żaden sposób nie zastępuje profesjonalnej porady lekarza weterynarii i nie powinien być wykorzystywany jako podstawa do niezależnej diagnozy lub rozpoczęcia, modyfikacji lub przerwania leczenia jakiegokolwiek schorzenia zwierzęcia. Zawsze konsultuj się z lekarzem weterynarii, jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości dotyczące zdrowia Twojego zwierzęcia!